De CDP’s uit 1995 zijn nu tien jaar oud en het werd dus tijd om ze nog eens te proeven. Het toeval wou dat ik in één week twee proeverijen rond dit thema meemaakte, met een zestal overlappende wijnen. De ene proeverij werd georganiseerd door verzamelaar Herwig Janssen bij het uitstekende wijnrestaurant Pazzo in Antwerpen, de andere door WijnIdee-medewerker Michiel Carpentier voor zijn wijnclub Amovinum. Het bleek weer maar eens hoe moeilijk het is om wijnen blind echt te (her)kennen. Op de tweede proeverij slaagde ik er slechts in één eerder op de week geproefde CDP ‘eruit te halen’, nl. Clos des Papes. De punten die ik gaf aan de andere ‘overlappende’ wijnen accordeerden gelukkig wel met telkens maar één puntje meer of minder, behalve voor de Pegau die op de tweede proeverij nog slechter scoorde dan op de eerste (84 tegenover 88/100).
Zowel Herwig (in het Engels) als Michiel publiceerden al uitgebreide proefverslagen, zodat ik hier niet alles ga herhalen. Mijn conclusie is dat de gewone en meeste reservewijnen best nu worden gedronken, waarbij sommigen al op sterven na dood zijn (met als meest verontrustende en verrassende voorbeeld Pegau, op basis van twee verschillende flessen). Bij de betaalbare huizen scoorde Clos des Papes in beide proeverijen verrassend positief (93/100).
De discussie tussen Franse en Angelsaksische critici over de kwaliteiten van 1995 in CDP (een jaar dat na een aantal zeer slechte oogstjaren flink werd gehypet) kan wat mij betreft worden beslecht in het voordeel van de Angelsaksen, die 1995 terecht niet echt een groot jaar vonden. Niettemin waren er minstens twee producenten die er ‘stonden’ in deze proeverij: Andre Brunel Les Cailloux (vooral dan de Cuvée Centenaire, 95/100; 90/100 voor de gewone) en Chateau Rayas (een bijna perfecte 97/100). Ook de Bonneau Celestin scoorde goed (94/100). De gewone Beaucastel (91/100) is momenteel toegankelijker dan de Hommage à Perrin (91/100) die voorlopig (?) zeer gesloten blijft. Andere positieve flessen: Vieux Donjon (90), Gardine Générations (92), La Nerthe Cadettes (90), Vieux Telegraphe (91, maar 95 in de recente proeverij Dubbele verticale Beaucastel versus Vieux Télégraphe), waar Beaucastel 1995 93/100 scoorde).
Over het algemeen bevielen de traditioneel gemaakte wijnen me veel meer dan de modernistische eikmonsters.
Wel, Bonneau is toch niet zo moeilijk te vinden als hier wordt gesuggereeerd, maar wel duur (55 euro voor de Cuvee Speciale 2003 bij MTV Great Wines in Marseille Tel: 33 495 053 220 (geen website). 15 euro voor de Les Rouliers Vin de Table 2001 bij Des Journees Entieres dans les Vignes in Bordeaux Tel: 0870790503 (geen website). Etc. Zie http://www.wine-searcher.com (weliswaar de Pro versie).
Gert – heel moeilijk te zeggen zou ik denken. Er waren heel grote verschillen tussen de ’95s die we geproefd hebben, gaande van totaal vermoeid tot veel te jong. Beaurenard zat er niet tussen helaas… Ik zou denken dat deze ongeveer drinkklaar moet zijn, maar helemaal zeker weet je het nooit natuurlijk.
Bonneau is heel duur en moeilijk vindbaar. Vraag best aan Michiel.
Beaurenard magnum 1995: zeker drinken. Ik heb geen idee waar je Bonneau in België kan vinden… En te betalen zijn ze zelden.
Ciao –Michiel
Zelf heb ik nog een Beaurenard magnum 95 liggen die ik dan best maar zal openen ?
De wijn(en) van Henri Bonneau; waar kan ik die kopen ? (en zijn ze te betalen ?)
groeten, Gert
Volledig akkoord Jozef. Hoofdconclusie uit beide proeverijen is dat 1995 geen groot jaar is. Vele wijnen missen gewoon materie en generositeit. Sommige wijnen verdienen het zelfs streng en schraal te worden genoemd. En dat schraalheid niet te verwarren is met elegantie bewijzen Rayas en Brunel’s Cuvee Centennaire. En de proeverij bij Michiel bevestigde weerom het genie van Bonneau. Het valt gewoon niet anders te omschrijven. Zijn tafelwijn is beter dan menig Chateauneuf.
En inderdaad, ze zouden nieuwe eik in Chateauneuf moeten verbieden.