Vier Italianen

Begin juni proefde ik blind vier rode Italiaanse wijnen die, gezien hun prijskaartje, aanspraak maken op enige klasse.


1. Enzo Boglietti (La Morra) Buio Langhe 2000. 14,5%. N Heel aangename neus met vanille, nieuw hout, kersenfruit. Veel alcohol. M Sterke tannines en zuren, veel hout, maar ook veel zoet materiaal, vanille. Klein bittertje. A Veel hout. Momenteel naar mijn smaak te veel hout. Gaat dit voldoende integreren? Indien ja: Goed tot Zeer Goed. 22,31 euro. Vinesse. Na wat ademen verschijnt in de mond ook kirsch likeur en smaakt deze wijn veel evenwichtiger en fruitiger.


2. Tenuta Sette Ponti Oreno Toscana IGT 2000. 14%. Oostelijke kant Chianti Classico DOC. N Aangenaam, met vanille, nieuw hout, tabak, beetje getoast hout. M Sterke tannines en zuren, toast. Zoetig materiaal. Redelijk eendimensionaal. A. Wrange toets. Redelijk tot Goed. 27,23 euro. Vinesse.


3. “Alois Lageder” Merlot MCMXCIX Sud Tirol 1999. 13,5%. Kleur heeft een bruinig tintje. N Redelijk wat alcohol. Beetje gekookt fruit. Beetje belegen aromas. Duidelijk merkbare evolutie. M Geevolueerd. Tannines en zuren overheersen het al geëvolueerde fruit. A. Afdronk wat wrang en kruidig. Redelijk. Perfect op dronk, dat wel. Ca. 35 euro. Licata. Aangename, vrij gestructureerde, maar wat fruit en diepgang missende overprijsde Merlot. Drink op. Deze proeverij bevestigt de bevindingen over deze wijn uit de eerdere proeverij van Betaalbare Italiaanse Merlot.


4. Fattoria Le Fonti Chianti Classico Riserva 1999. 13,5%. N Aangenaam: vanille, rook, bosfruit. M Korrelige aangename tannines. Reeds goed geïntegreerd. Zoetig materiaal. Aangename zuren (hoewel niet weinig). Fruit. Kersen. A Fruitige afdronk. 17,23 euro. Vinesse. Goed tot Zeer Goed.


De Chianti Classico van Le Fonti was voor alle aanwezigheden de wijn van de proeverij. De Buio is echter een wijn om in het oog te houden, zeker als je op zoek bent naar iets om wat langer in de kelder te laten liggen.