Only in America ! Waarom eigenlijk?

Er wordt nogal eens laatdunkend gedaan over culinair Amerika (ik heb het nu over de VS.) Terecht natuurlijk, als we het tenminste hebben over wat de modale Amerikaan eet. (Als de term eten hier tenminste van toepassing is.) Maar de VS – zo wil het cliché – is een land van uitersten. Zoals bij de meeste clichés bevat ook dit een kern van waarheid. Het beste in de VS is beter dan waar dan ook, het slechtste grotesker dan waar dan ooit. Misschien is dat op culinair vlak niet helemaal waar maar ik heb zo een vermoeden dat het toch niet veel scheelt.

Op een recent tripje, dat helaas veel te kort was om wetenschappelijke grondigheid te claimen, kon ik dat weer eens ervaren. Ik heb er heel slecht gegeten en ik heb er onwaarschijnlijk goed gegeten en…gedronken. De ‘betere’ plaatsen – ik heb het hier niet eens over toprestaurants – boden naar mijn mening aanzienlijk betere kwaliteit dan restaurants in een vergelijkbare prijsklasse hier, zelfs indien we verdisconteren voor de voor ons uitzonderlijk gunstige dollarkoers. Tenzij ik het natuurlijk telkens bijzonder goed heb getroffen.

Eerste pluspunt. Amerikanen zijn meer service-minded dan Europeanen. Er werkt dan ook veel meer personeel in restaurants en de mensen die bedienen moeten leven van de tips die ze krijgen. Dat komt de kwaliteit van de service – de snelheid, de vriendelijkheid, de welwillendheid – danig ten goede. Niets nieuws natuurlijk, maar toch.

Ten tweede: ‘klant is koning’ betekent er iets. Twee anecdotes. Ik bestel een glas Riesling dat mij lichtjes gekurkt lijkt. Het is zodanig betwistbaar dat ik aarzel om de wijn terug te sturen. Na een paar slokken – de inhoud van het glas is inmiddels flink geslonken – vraag ik toch om een ander glas. Zonder enige discussie wordt het glas vervangen. Dat heb ik hier wel eens anders meegemaakt, zelfs indien ik een fles vloeibaar karton probeerde terug te sturen.
Tweede anecdote, ik bestel één glas van een wijn die er niet meer blijkt te zijn. Na enige tijd wordt mij een glas aangeboden van een fles die ongeopend is en waarvan ik weet dat hij aanzienlijk duurder is dan de wijn die ik bestelde. Aan dezelfde prijs uiteraard. Ik heb er twee glazen van de gedronken. Twee gigantische glazen trouwens. De combineerde prijs van die twee glazen was veel lager dan de kleinhandelsprijs van de fles. Misschien hadden ze de fles goedkoper kunnen kopen, misschien dachten ze dat ze de rest nog aan een andere tafel konden verpatsen. Hoe dan ook, ik ging tevreden buiten.

Ten derde: de restaurantprijzen voor wijn zijn aanzienlijk redelijker dan hier. Naar mijn indruk zijn de restaurantprijzen in de VS ongeveer dubbel tot drie keer zo hoog dan de kleinhandelprijzen voor de gewone consument, inclusief voor de goedkopere wijnen. Hier verpinken veel restaurateurs er niet voor hun prijzen maal vier, vijf of zes te doen. Of meer. Ik ken een Antwerps restaurant dat 35 euro vraagt voor een fles die ik in de winkel 5 euro betaal. Het (overigens uitstekend) eten is er bovendien niet bepaald goedkoop en de bediening is er naar Amerikaanse maatstaven erbarmelijk. Iemand moet mij eens uitleggen waarom dat is.

Ten vierde, ik ben op een aantal plaatsen geweest in de VS waar men een schitterend aanbod wijnen per glas had. Hier bestaat dat nog nauwelijks. ‘Huiswijn’ is in veel restaurants doorgaans nauwelijks drinkbare en vrijwel steeds overprijsde bocht. Nu wil ik de huiswijnen die men in de VS krijgt niet ophemelen (ik heb ze eerlijk gezegd niet geproefd) maar het is een feit dat de meeste betere restaurants daarnaast een mooi aanbod wijnen per glas hebben. Dat laat je toe mooi meerdere gerechten met wijn te combineren zonder kapitalen uit te geven of jezelf lazerus te drinken als je maar alleen of met twee bent. Wijn per glas is natuurlijk relatief duurder, maar ik ben graag bereid die premie te betalen.

Ten vijfde, van gratis water heeft men hier ook nog nooit gehoord.

Ten slotte, ik moet eerlijk toegeven dat deze observaties gebaseerd zijn op een recente trip naar Miami en ook op eerdere trips naar steden zoals Boston, Chicago of New York. Toegeven, in provinciale steden is het een ander verhaal, behalve wat de service betreft – die is vrijwel overal in de VS beter dan hier. Maar feit is dat men in de grote steden in de VS (waar paradoxaal de grond en huurprijzen dikwijls onvergelijkbaar hoger liggen dan hier) de restaurantganger, vooral dan de wijnliefhebbende restaurantganger dikwijls een betere ‘deal’ biedt dan hier.

Je hebt als wijnliefhebber minder het gevoel dat je op restaurant verneukt wordt omdat je een behoorlijk glas wijn wil drinken bij je eten. Dat is een gevoel dat ik hier ook wel eens meer zou willen hebben.

1 Reactie

  1. Een oplossing: als alle wijnminnenden hier ook blijven aan de bel hangen om goede wijnen per glas te krijgen dan moet er zeker iets veranderen. Toch merk ik in mijn restoshopping als sommelier dat er toch opening komt. Ik was gisteren in Oostende in een zaak waar veel Italiaans geschonken wordt. Ik wou per se rood Italiaans drinken maar de wijnen per glas waren …. Frans. Ik heb gevraagd en gekregen ! Er was een Italiaanse wijn open dus kreeg ik hem . Wat wel nog niet ingeburgerd blijkt ,is de moed om ook uit de fles te schenken zodat de klant ziet wat ie drinkt . Een aanbeveling voor de horecacursussen om ook deze techniek te promoten !!!! Show me your wine!!! etiennedezutter@yahoo.com

Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.