De wijnkaart van Folliez in Mechelen

Restaurant Folliez, in het voormalige Brouwershuis op de Mechelse Korenmarkt, is één van de zeldzame echte wijnrestaurants van België. Gelukkig is het ook een goed restaurant op zich. De bediening is er vriendelijk, de aankleding warm en trendy (misschien een beetje té) en het eten van hoge kwaliteit. Dat maakt het bladeren in de uitgebreide en avontuurlijke wijnkaart die eigenaar Danny Vanderschueren samenstelde alleen maar aangenamer.

Frankrijk
De Bordeauxs staan er gerangschikt op jaartal, een praktijk die navolging verdient. Vooral ’95 is goed vertegenwoordigd, met onder andere Léoville Barton, Pape-Clement, Troplong Mondot en Sociando Mallet. Er staan ook nog heel wat ’90’ers op de kaart, tegen meer dan redelijke prijzen. Wat te denken van een Cos d’Estournel voor 124 euro? Of een Léoville Poyferré voor 95 euro? Het echte koopje is echter l’Arrosée voor 75 euro. Voor de liefhebbers is er een uitgebreide selectie Rhône en Zuid-Frankrijk, waar we de Hermitage 94 van Chave uitpikken voor 100 euro, hoewel we met begerige ogen (maar platte portefeuille) keken naar de Mouline 1990 van Guigal. Deze wijn brengt op veilingen een pak meer op dan de 190 euro die ze er bij Folliez voor vragen.
Genoeg over trofeewijnen. De Bandol van Pibarnon uit 1998 kost minder dan 50 euro en heeft, hoewel gemaakt om twintig jaar te verouderen, voldoende fruit om hem jong te drinken. Toegankelijker en minstens even interessant zijn de Grange des Père 1997 (72 euro) en de Ferrer Ribière Cana 1998 (43,50 euro).

Italië en meer
We hebben plaats te kort om alle hoogtepunten op te sommen, maar de wijnkaart van Folliez is nog sterker buiten Frankrijk en speciaal dan in Italië. Italiaans wit beslaat bijna een pagina (met onder andere de wijnen van Jermann, een Soave van Pieropan en uiteraard de Planeta Chardonnay uit Sicilië). Italiaans rood wordt per streek gepresenteerd op drie pagina’s. Hier vind je alles wat Italië te bieden heeft, gaande van de Chianti’s van Fontodi tot de Amarones van Allegrini. In vergelijking met Frankrijk zijn de prijzen trouwens laag. De duurste Italiaanse wijn op de kaart is de Serenelli 1998 (118 euro), een voor mij onbekende Rosso Conero. Voor dat geld kun je je te buiten gaan aan de selectie “supertoskanen”, zoals de Paleo 1994 (60 euro), de Percarlo 1995 (85 euro), de Desiderio 1997 (71 euro) of de Galatrona 1998 (75 euro), een ongelooflijke 100% Merlot die eigenlijk verre van klaar is en daarom ruim vooraf moet worden gedecanteerd. Vergeet Piemonte niet, met de Barbera en Barbaresco’s van Rivetti (La Spinetta), de Barolo’s van Pira, Elio Altare en Elio Grasso en de zeer redelijk geprijsde Sancarlo Langhe 1997 van Gianpiero Marrone, die voor slechts 33,50 euro veel drinkplezier biedt, op voorwaarde dat hij wordt gedecanteerd.
We hebben het dan nog niet gehad over de sterke aanwezigheid van Spanje (probeer de Casa Castillo Las Gravas 1998 voor 37,50 euro), Australië (The Dead Arm d’Arenberg 1998 voor 100 euro), Californië (Rochioli Pinot Noir West Block 1996 voor 60 euro) en Oostenrijk (de Kellenberg Smaragd 1998 van F.X. Pichler is ongelooflijk). Kortom, wijnliefhebbers zullen zich hier geen moment vervelen. De eigenaar is trouwens van plan het aanbod nog uit te breiden en wil klanten in de toekomst ook de mogelijkheid bieden om eigen wijnen mee te brengen in ruil voor een “corking fee”.