Eind april proefden we in groepsverband contrasterende wijnen uit Noord- en Zuid-Italië: Teroldego versus Nero d’Avola.
Teroldego
We begonnen met wijnen gemaakt van de Noord-Italiaanse druif Teroldego, die net boven Trento in de dorpen Mezzocorona, Mezzolombardo en S. Michelle all’Adige wordt verbouwd en overeenkomsten vertoont met de Noord-Italiaanse druif Lagrein. Tot tien jaar geleden werd Teroldego alleen gebruikt voor de productie van meng- en bulkwijnen. Tegenwoordig wordt één van de beste rode Italiaanse wijnen (de Granato van Foradori) gemaakt van Teroldego.
Cantina Sociale Mezzocorona Teroldego 2000
Wordt gemaakt door een plaatselijk coöperatief en kostte in een lokale inoteca 5,5 euro. Mooie, cleane neus van zwarte bes, vlierbes. Heel fruitige mond met verfrissende zuren en vlierbessenfruit. Kruidige afdronk die goed blijft hangen. Nogal alcoholische toets. 14/20 (De groep was blijkbaar minder te spreken over deze simpele maar lekkere wijn en gaf 9/20.)
Zeni Pini Teroldego 2000
Cru van de wijngaard genaamd Pini. In de neus lichte hints van de stal. Verder koffie en een klein beetje zwarte bessen. Zoetige mond met een kruidig-alcoholische toets. Mist een beetje zuren en dreigt daardoor vermoeiend te worden. Niettemin heel fruitige wijn. 6,71 euro in plaatselijke inoteca. 11/20 (Groep: 12/20).
Foradori Teroldego 2000
Vrij gesloten neus met nauwelijks een hint van zwart bessenfruit en wat vanille. Fruitige mond met wat meer diepgang en rondheid dan de twee vorige flessen, maar minder fruit (althans in dit stadium). Kruidige afdronk. Nog gesloten. 11 euro bij Licata. 11/20 (Groep: idem).
Cantina Sociale Mezzocorona Teroldego Riserva 1997
Redelijk veel fruit in de neus: koffie, zwarte bessen en vlierbes. De mond is fruitig en vol, met nog goede zuren. Valt redelijk snel weg. Lekkere wijn met wat meer diepgang dan de gewone botteling van dit coöperatief. 8,5 euro ter plaatse. 12/20 (Groep: 13/20).
Foradori Granato Teroldego 1999
Rijke neus met koffie, leder, pruimen, rood fruit. Volle, rijpe en fruitige mond met voldoende verfrissende zuren en ietwat bijtende tannines. Verder pruimen, zwarte bessen en mokka. De tannines verzachten in het glas. Lange, fruitige afdronk. Elegante wijn. 30 euro bij Licata. 19/20 (Groep: 17/20).
Op het einde van de proeverij (dus na de Zuid-Italiaanse wijnen) serveerde onze gastheer blind nog een Foradori Granato 1991. Deze werd een uur voor de andere flessen geopend en was dus in totaal al vijf uur open toen we hem proefden. 1991 was een zeer goed jaar, te vergelijken met het meer recente 1997. In de neus toetsen van oude wijn. Verder kruiden en leder. In de mond nog flinke zuren met nog pakkende tannines. Kruidige afdronk. Medium body. De kracht gaat ten nadele van het fruit. Ik vrees dat het fruit de structuur niet meer te boven zal komen. Maar wie zal het zeggen, want over het bewaarpotentieel van een goed gemaakte Teroldego zoals deze Granato is niet veel geweten. Persoonlijk zou ik deze wijn eerder jong drinken, na vier of vijf jaar in de fles voor een goed jaar zoals 1997.
Nero d’Avola
De tweede helft van de avond was gewijd aan dé rode druif van Sicilië, namelijk Nero d’Avola, ook bekend als Calabrese.
Terre di Ginestra Nero d’Avola Sicilia 2000
Ietwat gekookte neus met rood fruit, vanille, kruiden en alcohol (de fles vermeldt 14,5%, maar het zal nog wel wat meer zijn). De mond is een fruitbom, met vooral braambessen en zijn confituur. Wellicht een gebrek aan zuren. Niettemin lekkere, fruitige wijn, met een ietwat gekookt karakter. Best niet te lang laten liggen. Verkrijgbaar bij Licata voor 7,5 euro. 13/20 (Groep: idem).
Cantine Rallo Nero d’Avola 2000
In de neus zwarte koffie, een hint van de stal en ongedefinieerd fruit. Veel gekookt fruit in de mond die ietwat zuren mist. Vermoeit snel, want buiten het vele fruit is er weinig om deze wijn interessant te maken. Eendimensioneel. Verkrijgbaar bij Aroma bvba voor 8,5 euro. 11/20 (Groep: 10/20).
Adragna Nero d’Avola 2000
Heel fruitige neus met verse confituur van St.-Jansbessen en rode appeltjes. Ook peperkoek. Het fruit keert terug in de mond, met daarin ook een hint van de stal. Blijft even hangen. Fruitbom, maar niet te vermoeiend, hoewel ook hier het zuurgehalte te laag is. Ietwat gekookt, beetje oxidatief. Verkrijgbaar bij Licata voor 9 euro. 10/20 (Groep: 10/20).
We openden een tweede fles van deze wijn ter controle. De eerste fles werd drie uur voor de proeverij geopend. De “verse” fles was veel geslotener. De hint van stal overheerste hier meer. De mond was vergelijkbaar, maar frisser dan de “oude” fles. Zowel ik als de groep bleven bij onze punten.
Curto Nero d’Avola 1999
In de neus koffie en leder maar nauwelijks fruit. De mond is kruidig en geeft wat leder, naast lichtjes bijtende tannines. Weinig complex. Wel iets meer zuren dan de vorige flessen, maar nauwelijks fruit. Verkrijgbaar bij Licata voor 9 euro. 10/20 (Groep: 10/20).
Cos Vigna di Bastonaca Nero d’Avola 1998
In de neus gekookte en kruidige toets. In de mond veel fruit (zwarte bessen), maar ook veel alcohol. Heeft meer zuren dan zijn soortgenoten op deze avond. Eindigt alcoholisch. Verkrijgbaar bij Selezione Vini Italiani voor 10,25 euro. 12/20 (Groep: 12/20).
Conclusie
Het moet mij van het hart dat de Nero d’Avola’s mij op deze avond een beetje tegenvielen. Hoewel heel fruitig, misten de meeste wijnen frisheid. Het fruit was dikwijls té gekookt, er waren problemen met het alcoholgehalte en deze druif is er duidelijk een die snel oxideert. Het zijn volgens mij wijnen om snel te drinken en zeker niet te bewaren. In dat opzicht is de Nero d’Avola vergelijkbaar met de Californische Zinfandel. Je zou hem ook kunnen beschrijven als een “poor man’s” Amarone.
Noord-Italië presteerde een stuk beter met de eveneens heel fruitige, maar daarenboven superelegante Teroldego, die zowel in zijn simpele landwijnstijl als in de door Foradori met Granato gebezigde complexere stijl heel erg te genieten is.