René Barbier Clos Mogador Manyetes 2002

Version française

Manyetes 2002 – Clos Mogador – Priorat – 14,5 % – n° 1491 (de flessen zijn genummerd) –
2 uur op voorhand gekarafeerd.

Neus:
Massa’s fruit. Zowel fris als diep donker (frambozen, donkere zoete kersen en
bosbessen) Een vleugje dierlijk.

Mond:
Bij de eerste slok kom je meteen een zuivere en gezonde wijn tegen. Nog erg
jong, vol fruit – typerend voor de jaargang – en erg soepel. Soms wat volatiele
zuren, maar helemaal niet storend. Eerder een kwaliteit dan een foutje. Een wijn
die heel dicht bij de druif staat met heel veel fruit en kruidigheid (zoete
kersen en kruidnagel). Al dat fruit staat in combinatie met gegrilde en/of
rokerige toetsen.
Wat een lekkernij die op zijn vette kont zit. Zijig zacht – geen tannines meer
merkbaar – en strekt zich rechtlijnig breed uit met aan het eind een erg mooie
finale. En wat een lengte! Tot drie minuten vind ik de wijn terug in de mond.
Aan het eind van de karaf, kom ik soms wat vegetale toetsen tegen. Vanwege de
Carignan? Door de jaargang?

Opgepast, wel koel serveren want het alcoholpercentage laat zich op het eind
voelen. Veel plezier nu en nog wat potentieel voor de komende jaren. Zéér goede
wijn.

Lees ook: De wijnen van René Barbier (Clos Mogador) in 2004.

Version française

Manyetes 2002 – Clos Mogador – Priorat – 14,5 % – n° 1491 (les bouteilles sont numérotées)
– carafé 2 heures en avance.

Nez:
A la fois sur des fruits frais et profonds comme framboises, mûres et cerises
noires. Un tout petit poignée d’animal.

Bouche:
À la première gorgée, on retrouve un vin remarquablement “pur et sain”. Encore
jeune et souple soutenu par un peu de volatile, mais pas gênant du tout. J’aime
plutôt des vins comme ça. Des sensations de fruits et d’épices (cerises très mûr
et girofle) en combinaison avec du grillé/fumé/toast que j’assume venant du
boisé et pas des sols schisteux. Gourmand et bien assis sur le cul. Très soyeux
(pas de tannins perceptible) et linéaire en volume. Ce volume s’exprime dans
l’horizontal et rondeur. Ca donne plus qu’une très belle finale et longueur. On
retrouve le vin en rétro jusqu’à trois minutes. En fin de carafe, je ressentais
parfois une note végétale. Dû au carignan? Dû au millésime?

Attention, servir assez frais parce que l’alcool peu devenir gênant en fin de
carafe. Beaucoup de plaisir maintenant et encore du potentiel pour quelques
années. Très bon vin.